چترنجات برای خلبان هواپیمای مسافربری

حکایت مسئولینی که خانواده‌هایشان شهروند کشورهای دیگر هستند یا در جایی در بیرون از مرزهای این کشور به سر‌می‌برند حکایت خلبان هواپیمای مسافربری است که به چتر نجات مجهز باشد. اگرچه این یک حق عمومی است اما به نظر من عادلانه این است که مسوولین و خانواده‌هایشان مثل مردم عادی که نمی‌توانند چتر نجات داشته باشند از این حق محروم شوند. گناه کسانی که آدم‌های نالایق را در پست‌هایی که در حد و اندازه‌شان نیست می‌گمارند یا پس از پی‌بردن به بی‌لیاقتی‌شان برکنارشان نمی‌کنند از خود مسوول نالایق که می‌داند نمی‌تواند ولی استعفا نمی‌دهد کمتر نیست!

قبلا در یادداشتی با عنوان فرزندت کجاست؟ به موضوع مشابه به این پرداخته‌بودم.