بهار زودهنگام

باورت نمی شود!
گوشم انقدر تیز شده است که نجوای فرشتگان را به روشنی می‌شنوم!
پنجره را تا ته باز می کنم تا شاید این مکالمات وضوح بیشتری پیدا کند!
حسی شبیه بهار تمام سلولهایم را قلقلک می دهد!
هر چه به منظره روبرویم خیره می شوم تفاوتی میان پارک ساعی امروز و دیروز نمی یابم!
اما گویا یک دفعه همه این زمستانهای انتظار و تردید جای خود را به بهار داده!
اگر چه شاید هنوز درختان این حس را ندارند!
اما من بهار را پس از سی و اندی سال بسان زمینی که جوانه ها دارند در آن آخرین تقلاهای پس از یک خواب طولانی زمستانی را می زنم حس می کنم …
نزد تو چه طور؟ هوا بهاری است؟

و تئوریهای همیشگی من مجددا تقویت می شود!
هیچ چیز بیرون از ما اصالت ندارد و هر چه هست در درون ماست …