حال را دریاب!

Carpe diem

اگزیستانسیالیست می گویند ذهن و عرفا می گویند نفس! این همون موجودیه که حیاتش تو توهم گذشته یا آینده خلاصه می شه! حال همون چیزیه که اون به هزار بهانه! از تاسف برای گذشته گرفته تا نگرانی برای آینده نمی گذاره بهش حتی فکر کنیم!

فردا همون زمانی که همه حالهایی که امروز گذشته نام گرفتیم رو براش باختیم و هیچ وقت بدست نیاوردیمش …

تا هر وقت خود واقعیم را با این موجود یکی انگاشتم دردهایم مانند اکنون خواهد بود و خواهد بود!
میدانم! این موجود از دردهایم تغذیه می کند و زنده می ماند و رشد می کند!

هر وقت یاد قسم ابلیس می افتم مطمئن می شم که دل کندن از این موجود بسیار دشوار است! و تقریبا او همیشه پیروز است!
هر وقت لحظاتی می تواند خودم را از او بکنم یاد اون صحنه متریکس می افتم که همه موجودات تبدیل به ۰-۱ می شن و …
آنها که فوق او قرار می گیرند هم دارای باطنی آرام می شوند و هم با همگان در صلحند!

و بسیار تجربه کردم وقتی همه چیز درسته درسته و احتمال وقوع اتفاقی ۱۰۰% همه چی خراب می شه!و بر عکس وقتی انتظار چیزی رو ندارم همه چی تغییر می کنه! این همون سنتی است که فراموش نشود همه اینهایی که ذهنمان را مملو کرده اند همان تاکتیتکهایی است که ابلیس از ردخور نبودنشان مطمئن بود و پیروزی خود را به عزت او قسم خورد!

همون موجودی که بعید می دونم گذاشته باشه به این جملات فکر کنم یا کنی!!

پی نوشت:
– Harvie Krumpet, 2003
– نیروی حال ,ترجمه و صدای مسیحا برزگر
– حال این روزهای من …
– مولوی
– متریکس