روز زن در روزهایی که زن بودن بی‌ارزش است!

آن روزها که دختران هنوز معنی رفتارهای مادرانشان که از نظر هوش و توانایی هیچ چیز از پدرشان کم نداشتند را می فهمیدند،
آن روزها که دختران، پدر شدن را بر مادر شدن ترجیح نداده بودند،
آن روزها که دختران اداره یک سازمان مالتی میلیاردی را از اداره یک خانواده مالتی نفری با ارزش تر نمی دانستند،
آن روزها که دختران به این جمع بندی نرسیده بودند که مربی مهدکودک از آنها برای تربیت کودکان بی پناه آنها واجد شرایط تر نیستند،
آن روزها که دختران هیچکدام از دستاوردهای دختران امروز را نداشتند اما شبها بدون قرص و سیگار و … می خوابیدند و حالشان خیلی خوب بود،
آن روزها که جهان هنوز تا این حد پدرسالارانه نشده بود،
آن روزها که دختران باور داشتند که کسی که با یک دست گهواره ای را تکان می دهد با دست دیگر جهان را تکان می دهد،
نه مردانمان تا این حد غایب و یا نرم بودند،
نه زنانمان تا این حد آشفته و ناشاد و با هزار و یک مرض دقیقا زنانه،
نه کودکانمان تا این حد بی الگو و مظلوم …
دلم نیمه های را می خواهد که تا وقتی غریضی تر بودند،
نه این حد آرایش محتاج بودند تا دل از همان پدرسالاران مستبد ببرند،
نه دختران و پسران به بهانه های مختلف از خانواده شدن فرار می کردند،
نه برای بچه دار شدن این همه آداب و دستور لازم بود،
نه این همه تلاش که فرزندان از دستورات نه چندان عجیب و غریب آنها تبعیت کنند!
و نه این قدر هشتمان گروی نهمان بود!!
راستی آن روزهای نوستالژیک قدیمی از این روزهای مدرن امروز بهتر نبود؟
راستی این همه آفتاب و لگن ارزش ناهار و شامی که از دست داده ایم را داشت؟
و راستی چرا حال انسان امروز خوب نیست؟!

سعیده عزیز!
از همه این ها که بگذریم،
و اگر امید من به شبیه پند و نصیحت گونه نبودن سطوری که گذشت بوی نا نگرفته باشد،
روز زن و مادر که پیش از این ها، اینقدرها، دو واژه ای نبود رو به تو عزیزترینم و بی شک سلطان قلبم، فرخنده باد می گویم!
نمی دانم آیا همچنان می توان فاطمه (س) که به زغم همفکران من جایگاه ویژه ای در نظام خلقت دارد اما با همه این ها هنوز با دستان نه چندان بالغ خود نان می پزد، نخ می ریسد، گهواره حسن و حسن را تکان می دهد، خانه جارو می زند، موهای زینب را شانه می کند، برای همسایگان دعا می کند و اگر لازم باشد از همه زنان مبارزی که می شناسیم شجاعانه تر یک تنه، از امیر و نه البته فقط شوهر خود دفاع می کند، با این همه مدرن بودنی که دچار آن شده ایم الگو قلمداد نمود یا همچنان حتی باید از گذاردن نام او بر کودکانمان بهراسیم!