تبریک تولد به سهیل‌رضایی

تقدیم به سهیل رضایی عزیز

به مناسبت تولد و تبریک سال نو:

سهیل عزیز!
روانکاوی کسی که ساعتها بدون هیچ تکلف و تصنعی از درون با تو سخن گفته است آنهم با تکنیکهایی که از خود او آموخته ای سهل و ممتنع است! آشنایی با یونگ از زبان تو موجب شد ماههای آخر سال ۹۲ یکی از شیرینترین ماه‌های تمام زندگیم باشد اگر چه گَسی آزمون‌های دشواری از صبر و تسلیم و رضا هنوز زیر دندانم است!
از تو بسیار آموختم و این آموخته ها جنسی غیر از آنچه می‌توان در کتاب و مکتب آموخت، داشت! جنسی از ((بودن)) آنچه که در این سالها به هوای ((داشتن)) و ((شدن)) پاک فراموش کرده بودم! سالهاست، شاید درست از زمانی که مانند همه انواع بشر خداخواهی و سلوک از درون فوران می کرد، همان ۱۲ تا ۱۵ سالگی بود که سلوک (سفر) را آغاز کردم! سفری که با همان شک های دوست داشتنی آغاز گردید، صمت، امساک از خوردن و آشامیدن و …، همه و همه، و از هر طرف که رفتم، جز وحشتم نیافزود، در این سالها به تعبیرِ راهبری، تربچه نقلی هایی از جنس مثلا فهمیدن را در جای جای وجودم کاشته ام و بدان خیلی مقین هستم!! جالب است وقتی در حال نیوش کردن شیره های وجودیت هستم چقدر این تطابق و همخوانی این دانسته های جدید با دانسته های قدیم که شاید دیگر از جنس ملکات هستند دوباره امیدبخش و در عین حال ترس آفرین است!
از تو، به قدر بضاعت، نه تنها روانکاوی آموختم بلکه همراه شدم با رهایی از عقده مادر، یگانگی با پدر، در آغوش گرفتن سایه ها، سفر قهرمانی کردن، یگانه بودن نه لزوما نفر اول بودن که سالها برای آن تلاش کردم و متاسفانه / خوشبختانه هر چه طب کردم از خدای بر منتهای مطلب خود کامران شدم!
می‌دانم تو هم به همزمانی بسیار معتقدی، پس تقارن آمدنت با نو شدن سال را بی حکمت نمی دانم و برای تو لحظه به لحظه نو شدن را آرزو می کنم! مبارک تویی و ایام به تو مبارک می شوند … میلادت و سال نو فرخنده!