تبریک روز معلم به حاج آقا

به نام خدا

معلم‌ها سه تنند:

گروه اکثری ساحل‌نشین هستند و به ما تصویر زیبای دریا را نشان می‌دهند! آنها تا هستند دریا هم هست اما وقتی نیستند دریا هم نیست!

دسته دوم ناجی‌غریق هستند و ما را با همه‌ی ترسی که داریم بالاخره به آب می‌زنند و به ما آموختن و قدرت تشخیص می‌آموزند و ما را در دریایی بزرگ شناور می‌کنند! آنها حتی نباشند هم هستند و دریا هست!

اما دسته سومی هم هست! نادره‌هایی که به ما اقیانوس را نشان می‌دهند و شناگری را می‌آموزانند اما نه به شیوه‌ی که شرح آن رفت! آنها ما را غرق می‌کنند و هم‌نشینی با آنها ما را عاشق اقیانوس می‌کند! آنها وقتی هستند نیستند و وقتی نیستند هستند! انگار روح ما با آنها درهم می‌آمیزد! انگار آنها جای ما شنا می‌کنند و ما غواصی در اقیانوس بیکران را تازه وقتی نیستند تجربه می‌کنیم بی‌آنکه آنها ملالت شناآموختن به ما را متقبل شده باشند! آنها از ما آدمهای بهتری می‌سازند! این دست از فرط بی‌رنگی وقتی هستند نیستند و تازه وقتی نیستند حضورشان در جان ما گرم و پررنگ می‌شود! بر این دسته هر نامی بگذاریم خطا کرده‌ایم! آنها مانند سکوت که به موسیقی معنا می‌بخشد بی‌رنگ و بی‌نشان هستند!

معلم ما!

در این دوره کرونا که ظاهرا تو را کمتر دیدیم حضور پررنگت در ما پر و پرتر شده است!

بیست و چندسالگی شاگردیت را جشن می‌گیریم و برای سلامتی و بودن پربرکتت از اعماق جان دعا می‌کنیم!

تقدیم به حاج‌آقای بهجو

معلم همیشگی ما