یک ساندویچ‌خوری عاشقانه یا یک سوژه‌ی دیجیتال مارکتینگی؟

یک تبلیغ باید اینقدر طبیعی و بی تکلف باشه که صده‌ها نفر تحت تاثیرش قرار بگیرند و در مدح بی‌اعتنایی واکین فینیکس (جوکر معروف) به اتفاق اسکار و لطافت رابطه‌ی عاشقانه‌اش با رونی‌مارا مطلب بنویسند! حالا از شوخی که بگذریم به نظرتون تارگت کدوم برنده! کفش آل استار معشوقه یا ساندویچی که به همراه آقای ژوکر داره میل می‌کنه! یا برند شخصی آقای بازیگر یا … ؟ مقایسه با نمونه‌های وطنی من و یاد ویدئوهای آنتی بلاگر انداخت! درسته ما چند برابر متوسط جهانی در شبکه‌های اجتماعی حضور داریم ولی این به معنای همین‌قدر برتری ما در این خلاقیت‌ها نیست! ما برای فروش یک فیلم حداکثر به ذهنمون می رسد گربه‌ی خانم بازیگر را به کشتن بدهیم یا دست‌دادن کسی با شوهرخواهرش را سوژه کنیم! آخرین حاشیه‌ی وایرال شده و البته مثبتی که به یاد دارید چیست؟

این یادداشت را در همین راستا و حال و هوای این نوع تبلیغات در ایران با عنوان اتفاقات مشابه در زمان اکران فیلم‌ها مشاهدات کنید.