
از دوشنبه میخواستم چیزی درباره قسمت ماقبل آخر سریال قورباغه بنویسم اما فرصتش مهیا نشده است و قطعا به افتخار بهترین اپیزود یک سریال ایرانی که تا امروز دیدهام به زودی خواهم نوشت. اما آنچه دوست داشتم زودتر بنویسم این بود که بارکالله به هومن سیدی که به هیچ بهانهای مثل توجیهپذیری یا چیزهایی از این دست آب در سریال نبسته و آفرین به نماوا که به جای محاسبهی قسمتی و وجبی برای خرید حق پرداخت یک سریال یا فیلم برای وقت مخاطب ارزش قائل شد و بهای واقعی آن را پرداخت تا حتی یک سکانس بیارزش افزوده یا صحنههای آهسته یا خلاصههای تکراری قسمتهای قبلی به خورد مخاطبین نرود.
البته از قیمت بالایی که نماوا برای این سریال پرداخت کرده است خبر دارم و امیدوارم این بها موجب نشود بهای دیگرانی که ممکن است به ثمن بخس هم نیارزند بیخود و بیجهت بالا نرود. بیتردید و البته به زعم من، قورباغه همان انقلابی را با ویاودی کرد که قهوهی تلخ در نمایش خانگی کرد.
مقایسهی فاصله بین نماوا و فیلیمو در شش ماه اخیر نیز موید تاثیر بهسزای انتخابهای درست نماواست. فاصلهی ٣ برابری این دو در یکی دو ماه قبل به کمتر از ١.۵ برابر رسیده است. در خصوص تغییر آبونمان این دو اتخاذ موضع نمیکنم. همچنان در ادامه علاقهای که به فیلیمو داشته و دارم ترجیح دادم اکرانهای آنلاین را برای احترام به سیاست قابل احترام نماوا با این پخشکننده ببینم. مخاطبین خیلی بهتر از من متوجه احترامی که به وقت و علائق آنها میگذاریم میشوند.
اما آنچه باعث شد که این یادداشت را خیلی سریع و سرپایی بنویسم استوری تبریکی بود که نماوا برای ریلانچ فیلمنت گذاشته بود. فیلمنت قدیمیترین پخشکننده آنلاین فیلم و سریال است که خیلی باقوت مجددا شروع کرده است و قطعا علاقمند فیلم و سریال و سایر سرگرمیهای تصویری سال خوبی را در پیشروی خواهند داشت.
ثبت ديدگاه