خدایا به موانع کار نداشته باش! توان عبور از آنها را به ما بده!

بعد از مدتها از لیست بلندبالای فیلمهای در صف انتظارم نوبت به در جستجوی خوشبختی (٢٠٠۶) رسید. از همزمانی عجیب این فیلم و علاقه‌ی من بهفیلمهای بیوگرافی که بگذریم آنچه در تمام طول مدت دیدن این فیلم ذهن مرا درگیر کرده بود این بود که چرا با تمام این سختی‌ها کریس گاردنر غر نمی‌زند. چرا مثل قریب به اتفاق ما طلبکارانه دست به گریبان خدا نمی‌شود که در صحنه‌ای از فیلم که به نظر من اوج آن است هم‌خوانی در کلیسا پاسخ مرا می‌دهد:

Now Lord don’t move my mountain

But give me the strength to climb

And Lord, don’t take away my stumbling blocks

But lead me all around

خدایا! کوه‌ها (موانع) را جابجا نکن!

به من قدرتی بده که بتوانم از آنها بالا بروم (عبور کنم!)

این تفاوت پارادایمی که است عقده‌ی مادر در آن کمرنگ شده و پارادایم حاکم بر ناخودآگاه جمعی ما که پایه و اساس آن این رویکرد است.

 (2006) The Pursuit of Happyness

دیکته ی غلط خوشبختی در عنوان فیلم داستانی دارد که به آن نمی‌پردازم. اما خیلی‌ها نوشتن و ادبیات خوشبختی رو بلد نیستند و فقط به دنبال آن هستند!