انتخاب با شماست! مولوی باشید یا حافظ!

در تولید محتوا دو کهن‌الگو در فارسی وجود دارد. یکی مولوی (۶٠۴- ۶٧٢ ه ق) است با شصت، هفتاد هزار بیت فارسی، هفت هزار بیت عربی و کمتر از پنجاه بیت به زبان یونانی و ترکی (فرانکلین، ٢٠٠٨) و دیگری حافظ (٧٢٧-٧٩٢ ه ق) با حدود ۵٠٠ غزل. به تعبیری مولوی در حدود دو دهه هر روز در حد ابیات یک غزل گفته است و هیچ‌گاه به آنها باز نگشته، چون او ابن‌الوقت بودن را برگزیده است و حافظ بر دوش او ایستاده و چون میناگری بارها همین پانصد غزلش که در حد دو سال فرآورده‌ی مولوی است را تراشیده و مزین نموده است.
این دو رویکرد مزایا و معایب خود را دارد و مخاطبین خود را نیز. تجربه‌ی من در دنیای محتوا در این سالها این است که مخاطبین کم حوصله شده‌اند و باید سریع، ساده و روشن و البته کوتاه برایشان نوشت. من از حافظ و البته سعدی این‌ها را برگزیده‌ام به قدر طاقت و وسع اندکم و از دیگر سوی از مولوی یله بودن و از کوچکترین چیزها محملی ساختن برای گفتن. به نظر من وسواس حافظی اگر مانع نوشتن چیزهای جدید شود شاید مذموم باشد به همین دلیل من با کوشش بسیار برای فرار از این بازگشتن‌ها و گیر افتادن‌ها هیچگاه برای بار سوم نوشته را – حتی اگر ایمیل مهمی باشد – نخوانده‌ام.